Την περασμένη Δευτέρα και Τρίτη, 8 και 9 Ιούνη, συνεδρίασε στο Λουξεμβούργο το Συμβούλιο των υπουργών Απασχόλησης της ΕΕ. Τι συζήτησαν οι εκπρόσωποι των 27 κυβερνήσεων; Βασικό αντικείμενο της συζήτησης ήταν η επιτάχυνση των ανατροπών στις εργασιακές σχέσεις, καθώς και στα συστήματα Κοινωνικής Ασφάλισης, Υγείας και Πρόνοιας, προκειμένου το ευρωενωσιακό κεφάλαιο να ανασάνει από την κρίση. Κι αυτό δεν μπορεί να γίνει με άλλον τρόπο, παρά με το να φτηνύνει ακόμα περισσότερο η εργατική δύναμη και να ανοίξουν νέοι τομείς για την κερδοφόρα δραστηριοποίηση του κεφαλαίου.

Τρία είναι τα βασικά ντοκουμέντα του Συμβουλίου, που παρουσίασε ο «Ρ» τις προηγούμενες μέρες και τα οποία επαναφέρει στο σημερινό του δημοσίευμα: Οι αποφάσεις για την «ευελφάλεια» σαν το βασικό εργαλείο για το ξεπέρασμα της κρίσης, η ψευδεπίγραφη πρόνοια σαν αναγκαία προϋπόθεση της λεγόμενης κοινωνικής συνοχής και τα μέτρα για το τελειωτικό χτύπημα στα εναπομείναντα ασφαλιστικά δικαιώματα των γυναικών. Το σύνολο των ντοκουμέντων θα συζητηθεί και θα καταληχθεί στη Σύνοδο Κορυφής, που θα γίνει στις Βρυξέλλες, την ερχόμενη Πέμπτη και Παρασκευή, 18 και 19 του Ιούνη.

Είναι αυτονόητο ότι τα μέτρα τα οποία αποφασίστηκαν δεν είναι καινούρια. Ούτε προέκυψαν από παρθενογένεση. Είναι μέτρα βγαλμένα από τη στρατηγική της Λισαβόνας, οι κατευθύνσεις της οποίας διαπερνούν κάθε πολιτική της ΕΕ από το 2000 και έπειτα, με στόχο το ευρωενωσιακό κεφάλαιο να γίνει το πλέον ανταγωνιστικό σε παγκόσμιο επίπεδο μέχρι το 2010. Από αυτήν τη σκοπιά, οτιδήποτε κι αν αποφασίζεται σε συνόδους υπουργών ή αρχηγών των κρατών - μελών, οτιδήποτε ενσωματώνεται στη νομοθεσία κάθε κράτους - μέλους, είναι προσαρμοσμένο στις ανάγκες της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων.

Ανταγωνιστικότητα σημαίνει, πρώτα και κύρια, φτηνή εργατική δύναμη. Οποιος βρίσκει αυτό το πολύτιμο και μοναδικό εμπόρευμα στη χαμηλότερη δυνατή τιμή, αυτός είναι και ο πιο ανταγωνιστικός. Η δική του επιχείρηση, η δική του οικονομία, όταν μιλάμε με όρους καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, είναι αυτή που έχει τις περισσότερες πιθανότητες να επιβιώσει στον ανελέητο καπιταλιστικό ανταγωνισμό. Μέτρα για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας, λοιπόν, αποφάσισαν οι υπουργοί Απασχόλησης της ΕΕ. Και επειδή η ανάγκη για την τόνωση της ανταγωνιστικότητας δεν αρχίζει και τελειώνει για το κεφάλαιο με το ξεπέρασμα της κρίσης, τα μέτρα που αποφασίστηκαν, όπως και άλλα που βρίσκονται στην ίδια αντιδραστική κατεύθυνση, θα είναι μόνιμα. Αν, βέβαια, οι εργαζόμενοι δεν τα αποκρούσουν, αν έγκαιρα δεν βάλουν ισχυρά ταξικά εμπόδια στην εφαρμογή τους, που έχει ήδη ξεκινήσει.

Δυο ακόμα παρατηρήσεις: Είναι φανερό ότι τα μέτρα που αποφασίστηκαν στις αρχές της βδομάδας είναι μέρος μιας δέσμης συνδυασμένων μέτρων για το ξεπέρασμα της οικονομικής κρίσης προς όφελος του κεφαλαίου. Στο σύνολό τους, από τη χρηματοδότηση των τραπεζών και των μεγαλοξενοδόχων, μέχρι τη γενίκευση της ημιαπασχόλησης και των stage, είναι μέτρα που στόχο έχουν να φορτώσουν την κρίση στις πλάτες των εργαζομένων. Να βγάλουν λάδι αυτούς που τη δημιουργούν, την πολιτική που την αναπαράγει. Και, βέβαια, να δημιουργήσουν μια νέα πραγματικότητα, αυτήν της ισοπέδωσης κάθε δικαιώματος που έχει απομείνει, ώστε αυτή να αποτελέσει το στέρεο έδαφος πάνω στο οποίο θα οικοδομηθεί ο κύκλος της υπερκερδοφορίας που θα διαδεχθεί την κρίση.